Πέμπτη 26 Απριλίου 2007

ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΔΙΑΚΟΠΩΝ..


ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΝΑ ΠΙΑΣΕΤΕ ΑΠ΄ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΟ ΜΑΗ!

Τετάρτη 25 Απριλίου 2007

ΓΑΤΑ

Θα ήθελα να είμαι γάτα.
Να ξαπλώνω στον ήλιο.
Να τρίβομαι.
Να γουργουρίζω.
Να εξαφανίζομαι.
Να γρατζουνάω.
Να δαγκώνω.
Να παίζω.
Να περιπλανιέμαι.
Να κοιμάμαι στην αγκαλιά του.
Και να με αγαπάνε.
Για όλα αυτά.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2007

ΕΙΜΑΙ ΑΛΛΟΥ

Δε μπορώ να γράψω τίποτα..

Δε μπορώ να σχολιάσω τίποτα...

Δε θέλω τίποτα...

Είμαι αλλού..

Λατινική Αμερική...

Καραϊβική...

(έχω τελειώσει κι εγώ με την Ευρώπη Antoin)


ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ

ΧΑΜΟΓΕΛΑ

MOJITOS.... (μμμμ)

Τρίτη 17 Απριλίου 2007

Ο ΗΛΙΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΣΩΖΕΙ


Η λιακάδα με έβγαλε έξω
Μαλλιά κοτσιδάκια
Μπλουζάκια αμάνικα
Βόλτες, βόλτες, μέρες φωτεινές…
Σκίζω το γκρίζο
Τακτοποιώ τα πράγματα
Ένα ένα.
Λίγο λίγο.
Όλο και πιο κοντά φθάνω
Στο καλοκαίρι που με γέννησε.
Και πάντα με ανασταίνει.

Παρασκευή 13 Απριλίου 2007

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΤΡΕΛΑ

Λοιπόν αποφάσισα ότι πρέπει να αλλάξω λίγο το βιολί…
Το ΜΟΤΟ μου από εδώ και πέρα είναι:

ΔΕ ΘΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟΙ, ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΛΑΝΩ ΕΓΩ

Το εφάρμοσα ήδη σε ένα ανυποψίαστο θύμα.
Μια χαρά δουλεύει..

Όχι αγάπη μου, δε θα τα φάω εγώ τα λεφτά στο ψυχίατρο…
προτιμώ να τα φάω στα ταξίδια…

Χε χε…

ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗΜΕΡΟΥΔΙΑ!!!

Τετάρτη 11 Απριλίου 2007

ΤΙΠΟΤΑ

Με αφορμή μια σύντομη πρωϊνή συζήτηση με την Ήρα...

Δε θέλω τίποτα από κανέναν
Όλα με κούρασαν, τα περασμένα.
Μόνη στη μάχη, στον ήλιο βγαίνω
Δε θέλω τίποτα να περιμένω.

Κλωστή δεμένη, σε ανέμης ξύλο
Κλώτσο της δίνω, με μύθο φίλο.
Να ξεκινήσει, να με μαγκώσει
Στο παραμύθι να βρω τη γνώση


Δε θέλω τίποτα να περιμένω
Μόνη να μείνω να επιμένω
Γιατί ναι, έμαθα κάτι καλά
Να υποκρίνομαι αληθινά

Στη μέση εγώ, ηθοποιός
Ο πιο σπουδαίος, ο πιο τρανός
Καλά να κρύβω ψυχής πληγές
Να τις σκεπάζω με αγκαλιές

Να ακούω λόγια, σκόρπια χαμένα
Ονείρου φλόγα, ζεστή σαν αίμα
Να με ζεστάνει μες στο χειμώνα
Έξω να βγω απ’ τον κυκλώνα

Τρίτη 10 Απριλίου 2007

ΑΝΑΚΩΧΗ

Ανακωχή
Δε μου ταιριάζει
Και ας κοιμήθηκα
Δεν ξεκουράστηκα
Δεν έφυγα
Εδώ ήμουν
Εδώ. Αλλά άλλού
Χάνοντας τις δυνάμεις
Που μάζευα
Ανακωχή
Δεν την επέλεξα
Δεν είμαι εγώ
Είμαι πολεμίστρια
Μαχητής
Και αυτό έκανα
Πόλεμο
Όχι ανακωχή
Με εμένα
Με το πρέπει
Και το τώρα
Που ήθελα να γίνει χτες
Για να μη γίνει αύριο
Μα θα νικήσω
Κι αυτήν τη μάχη
Όπως έχω μάθει
Όπως κάνω
Πάντα
Στο τέλος
Που δεν έρχεται
Γιατί σε κάθε τέλος
Ένα αύριο γεννιέται
Και περιμένει
Να με κουράσει
Να το κερδίσω
Από την αρχή
Δεν κάνω άλλη
Ανακωχή

Τετάρτη 4 Απριλίου 2007

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ

Όταν ο άνθρωπος είναι ανάποδος....

Έχω ένα μεγάλο όχι μέσα μου που όλα τα καταπίνει.
Και τις γιορτές και τις χαρές, τις λύπες και τους φόβους.
Σα γέννημα παραμυθιού και δράκαινας ανάσα,
Τα καίει όλα μονομιάς χωρίς μεγάλη σκέψη.
Κρεβάτι που δε στρώθηκε ποτέ για να ξαπλώσω,
Και ποίημα που δε γράφτηκε από ψυχής ανάγκη.
Είναι του φόβου θρέψιμο, που κατοικεί εντός μου.
Σαν καταιγίδα τροπική πάνω από το κεφάλι.
Θεριώνει, γιγαντώνεται, το μέσα κατατρώγει.
Και βασανίζει τη ψυχή, το είναι και τη σκέψη.
Αυτό το ΟΧΙ το μικρό ασήμαντο φαινόταν.
Μα τώρα πια με κατοικεί, πέρα απ΄τη θέλησή μου.

Τρίτη 3 Απριλίου 2007