Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

Το ξέρω είπα καλές διακοπές... αλλά κάτι ήθελα...

Η συνάντηση αυτή ήταν τυχαία.
Το βλέμμα ακινητοποιήθηκε από την στιγμιαία λάμψη.
Και να! Στεκόταν τώρα εκεί απέναντι από τον καθρέφτη.
Πολλές φορές είχε αναζητήσει το είδωλό της.
Όμως τώρα την είχε αναζητήσει αυτό.
Η ματαιοδοξία έγινε πραγματικότητα.
Και οι όροι αντιστράφηκαν.
Το είδωλο την έκρινε και για πρώτη φορά.
Η αγωνία της κρίσης ήταν εχθρός και όχι εργαλείο.
Και το είδωλο τη ρώτησε
“Tο βρήκες αυτό που ψάχνεις?
Έδωσες τώρα τέλος στην αγωνία σου?”
Κι εκείνη αποκρίθηκε γεμάτη ειρωνεία, όπως πάντα:
Γι’ αυτό δεν είσαι παρά ένα ανόητο είδωλο,
κι όχι σάρκα και οστά όπως εγώ!
Πως είναι δυνατόν με μιαν απάντηση κανείς να σβήσει
όλες τις αγωνίες και τους πόνους και τις ερωτήσεις?
Κούφιο, άδειο είδωλο ζεις μοναχά σε μια διάσταση
Ζεις μόνον όταν στέκομαι εγώ μπροστά σου.
Μάθε λοιπόν πως είσαι μόνο
ένα μικρό κομμάτι της ύπαρξής μου
Και όλη μου η ζωή έχει πολλά, πέρα από εσένα
Σου δίνω πάλι τη θέση που σου πρέπει.
Την πιο μικρή.

ΤΑ ΚΟΥΒΑΔΑΚΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΗ ΠΑΡΑΛΙΑ…

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!