ΜΙΑ ΒΟΥΤΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ!

ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ... ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ...

DEDICATION

It s nice to feel.
It’s nicer to show
Even if u r dead
U r not dead

A state of mind
A room with 1000 mirrors
Close the door
Don’t close the door
Let the light shine upon u

Be scared
Share
U pose
U show
U write
U live

Not dead
Not UN dead

Let the butterflies enter the crack of the soul

Not dead

Ride the seahorse
In the deepest red sky

Desaparecido...

Επειδή έχω καιρό να ανεβάσω τραγουδάκι, ένα από τα αγαπημένα μου από Manu Chao. "Ο Εξαφανισμένος" Wishfull thinking...

Me llaman el desaparecido
Que cuando llega ya se ha ido
Volando vengo, volando voy
Deprisa deprisa a rumbo perdido
Cuando me buscan nunca estoy
Cuando me encuentran yo no soy
El que estα enfrente porque ya
Me fui corriendo mαs allα
Me dicen el desaparecido
Fantasma que nunca estα
Me dicen el desagradecido
Pero esa no es la verdad
Yo llevo en el cuerpo un dolor
Que no me deja respirar
Llevo en el cuerpo una condena
Que siempre me echa a caminar
Me llaman el desaparecido
Que cuando llega ya se ha ido
Volando vengo, volando voy
Deprisa deprisa a rumbo perdido
Yo llevo en el cuerpo un motor
Que nunca dejade rolar
Yo llevo en el alma un camino
Destinado a nunca llegar
Me llaman el desaparecido
Cuando llega ya se ha ido
Volando vengo, volando voy
Deprisa deprisa a rumbo perdido
Perdido en el siglo... siglo XX... rumbo al XXI

ΘΕΛΩ

Θέλω να έχει μόνο ήλιο
Ταξίδια μακρινά σε χώρες θέρμης
Να λιώνω στη ζεστή του ανάσα
Να σκίζω τις σκιές με θαλπωρή

Θέλω να είμαι στη θάλασσα
Στη μήτρα της να με ζεσταίνει
Να διαρρηγνύω με τα μάτια κύματα
Να αφανίζω τη βαρύτητα στα εκκρίματά της

Θέλω να πετάω στον αέρα
Έρμαιο της παγερής σιωπής
Να διαπερνώ την αναίσθητη αύρα
Να ψηλαφίζω μονάχη τους αέρηδες

Θέλω ν’ ακούω μουσικές
Με όνειρα να αρμενίζει η ψυχή
Να ξημερώνει στα πέταλα των λουλουδιών
Να βγαίνουν αληθινές όλες οι υποσχέσεις

Θέλω να είμαι ελεύθερη
Βουτιά στη χώρα των επιθυμιών
Να χτενίζω με κοχύλια τα μαλλιά

Να πλανεύω όλους τους καθρέφτες της ψυχής

ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ ΦΩΤΙΑ

Άχαρη μέρα, μουντή. Σα να έκλεψε κάποιος τον ενθουσιασμό. Σα να μην υπάρχει χαμόγελο. Το κατάπιε ο λύκος που δεν ήξερε τι κάνει. Για να με κάνει να ζω σε κάτι που δεν είναι αυτό που νόμιζα. Να περιμένω μια συγνώμη και να μη ξέρω από πού. Κάτι έχει χαθεί.
Ένα κομμάτι από το παζλ που κύλισε κάτω από τον καναπέ και δεν το βρήκε κανείς. Μια σοκολάτα που πέταξα στα σκουπίδια. Γιατί έληξε. Κάτι μου έχουν πάρει. Ληστές της προσμονής και των υποσχέσεων. Μισά. Περίεργα. Ακατάληπτα.
Ένα ποτάμι που κύλησε, έτρεξε, σταμάτησε στη φλόγα-πυρκαγιά, την έσβησε με ασημένιες λάμψεις οργής και πόνου. Με μελωμένες κουβέντες αναζήτησης. Χωρόχρονος που ταξιδεύει στο σύμπαν. Με το πλοίο φάντασμα. Που αγκυροβολεί στα λιμάνια της μνημολίθης..
Εναλλασσόμενη τάση. Επικίνδυνη ανάταση. Σωστό και λάθος αγκαλιασμένα, χορεύουν στο λυκόφως της αμφιβολίας. Χορό ερωτικό, κατάκτηση, πάθος, μοίρα. Ένα φτερό στον αέρα αιωρείται μαζί τους. Χορεύει και αυτό. Προσπαθεί με το χορό να πετάει. Αν σταματήσει θα πέσει. Αλλά αν κουραστεί θα αγανακτήσει.
Παγίδα. Παγίδα αδιόρατη. Όμορφο πέπλο μοναξιάς. Ιστός αράχνης από μολύβι και άμμο. Μια βουτιά στα μανιασμένα νερά όταν δύει ο ήλιος. Και να μη ξέρεις αν θα ανέβεις πάλι στην επιφάνεια. Επιφάνεια.. όχι διάφανη.
Το μπουμπούκι που αυτοπυρπολήθηκε όταν έμαθε πως όλο το χρόνο γεννιόταν για να το κόψει το ανίερο χέρι σε μια στιγμή. Ο κύκλος του παραλόγου. Τα άλογα όταν τρέχουν ξέρουν ότι θα σταματήσουν? Αν ήμουν άλογο θα έτρεχα για πάντα…Κόντρα στον άνεμο, με τη χαίτη να ανεμίζει στα λιβάδια που δεν έχουν φράχτες.

Και τα δάκρυα που θα κυλήσουν ένα ματωμένο πρωινό θα ποτίζουν τον τάφο από χώμα, που έχει σκαλίσει η μωβ πεταλούδα με τα δόντια της θυσίας. Και θα λένε όλοι πως στο τέλος το καλό έχει νικήσει. Και όλοι θα είναι χαρούμενοι. Και ψεύτικοι. Και αδιάφοροι. Και ψεύτες. Και λίγοι. Και άτολμοι. Και ψεύτες.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

FOLLOW THE LINK...

http://giatinamalia-blog.blogspot.com