Δε θέλω τίποτα από κανέναν
Όλα με κούρασαν, τα περασμένα.
Μόνη στη μάχη, στον ήλιο βγαίνω
Δε θέλω τίποτα να περιμένω.
Κλωστή δεμένη, σε ανέμης ξύλο
Κλώτσο της δίνω, με μύθο φίλο.
Να ξεκινήσει, να με μαγκώσει
Στο παραμύθι να βρω τη γνώση
Δε θέλω τίποτα να περιμένω
Μόνη να μείνω να επιμένω
Γιατί ναι, έμαθα κάτι καλά
Να υποκρίνομαι αληθινά
Στη μέση εγώ, ηθοποιός
Ο πιο σπουδαίος, ο πιο τρανός
Καλά να κρύβω ψυχής πληγές
Να τις σκεπάζω με αγκαλιές
Να ακούω λόγια, σκόρπια χαμένα
Ονείρου φλόγα, ζεστή σαν αίμα
Να με ζεστάνει μες στο χειμώνα
Έξω να βγω απ’ τον κυκλώνα
Όλα με κούρασαν, τα περασμένα.
Μόνη στη μάχη, στον ήλιο βγαίνω
Δε θέλω τίποτα να περιμένω.
Κλωστή δεμένη, σε ανέμης ξύλο
Κλώτσο της δίνω, με μύθο φίλο.
Να ξεκινήσει, να με μαγκώσει
Στο παραμύθι να βρω τη γνώση
Δε θέλω τίποτα να περιμένω
Μόνη να μείνω να επιμένω
Γιατί ναι, έμαθα κάτι καλά
Να υποκρίνομαι αληθινά
Στη μέση εγώ, ηθοποιός
Ο πιο σπουδαίος, ο πιο τρανός
Καλά να κρύβω ψυχής πληγές
Να τις σκεπάζω με αγκαλιές
Να ακούω λόγια, σκόρπια χαμένα
Ονείρου φλόγα, ζεστή σαν αίμα
Να με ζεστάνει μες στο χειμώνα
Έξω να βγω απ’ τον κυκλώνα
8 σχόλια:
Τι έγραψες πάλι ρε Μαράκι? Θα του πήγαινε πολύ αν ντυνόταν και με μουσική!! Εγω ακόμη να βρω τις λέξεις μου!!! Θα τις βρω, απλά έχω χάσει το δρόμο μου για λίγο...ελπίζω ;)
καλημέρες!
κάτι πρόχειρο που μου βγήκε αυθόρμητα...
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ!!!
Πρέπει να τις αφήσεις να βγουν... με υπομονή...
ΦΙΛΙΑ!
Καλημέρα..!
Σήμερα νιώθω ακόμη προδομένος απ' τη χτεσινή
απογευματινή ψύχρα.
Πάνω που πήγα να αερίσω τα
κοντομάνικα.
Άσε που είδα πως πρέπει
να χάσω 3,4,5,6,7,8,9,15
κιλά.
Κουβαλώντας λοιπόν τη χτεσινή μου μιζέρια παντού
δεν θα τη γλιτώσεις
ούτ' εσύ.
Ωραία λοιπόν το έκανες το
κομμάτι σου.
Κάνε μας όμως και τη χάρη
να το σουλουπώσεις λίγο.
Ξέρεις τι εννοώ... να το κάνεις άρτιο.
Έστω κι αν χρειαστεί
ν' αλλάξεις λέξεις.
Μην ανησυχείς... και λέξεις ν' αλλάξεις η δύναμή του
θα μείνει και ίσως
αυξηθεί.
Το άλλο τώρα.
Στείλε μου please την εργασία σου της Τετάρτης.
Το e-mail μου κρέμεται στον
νεροκουβαλητή.
Όπως και να ήταν η σημερινή σου μέρα, ας είναι η υπόλοιπη άκρως καλύτερη..!
@ antoin
Γιατί είσαι τόσο κακός? Ε?
ναι μου έστειλες όλη τη μιζέρια σου…
Έλα μωρέ antoin… αφού το λέω..
ήταν κάτι στο πόδι..
μη μου βάζεις το μαχαίρι στο λαιμό…
Σου στέλνω την εργασία.
Αν και… εκεί να δεις τι δουλειά πρέπει να πέσει!
Καλό απόγευμα
:)
Αν σου πω την μνήμη που ανέσυρε το ποιημά σου. Είμαι ατο σχολείο και ο δάσκαλος με σηκώνει για μάθημα. Όχι παιδαγωγικά όπως σήμερα, αλλά ψυχοβγαλτικά με το μαύρο μπλοκάκι στο χέρι (αν φορούσε καπαρντίνα θα έμοιαζα ντετέκτιβ). Τα πόδια μου κόβονται σαν να μου την πέφτει Ο γκόμενος, αν και τότε δεν το ήξερα το συναίσθημα. Τότε έκανα πως ήμουν ηθοποιός!
@ vasilia
πω πω ... τι ζημιά σου έκανα κοριτσάκι μου!
Τρομαχτικές αναμνήσεις...
εγώ ήμουν πολύ φύτουλας και τις περισσότερες φορές τη γλύτωνα μ΄΄ονο και μόνο για αυτό... ο δάσκαλος ήταν σίγουρος ότι έχω διαβάσει και έτσι τις πιο πολλές φορές ήθελε να βασανίσει άλλους..
αχ..
Δημοσίευση σχολίου