Η λιακάδα με έβγαλε έξω
Μαλλιά κοτσιδάκια
Μπλουζάκια αμάνικα
Βόλτες, βόλτες, μέρες φωτεινές…
Σκίζω το γκρίζο
Τακτοποιώ τα πράγματα
Ένα ένα.
Λίγο λίγο.
Όλο και πιο κοντά φθάνω
Στο καλοκαίρι που με γέννησε.
Και πάντα με ανασταίνει.
Μαλλιά κοτσιδάκια
Μπλουζάκια αμάνικα
Βόλτες, βόλτες, μέρες φωτεινές…
Σκίζω το γκρίζο
Τακτοποιώ τα πράγματα
Ένα ένα.
Λίγο λίγο.
Όλο και πιο κοντά φθάνω
Στο καλοκαίρι που με γέννησε.
Και πάντα με ανασταίνει.
6 σχόλια:
Είμαι εκτός κλίματος. Εγώ γράφω για ομπρέλες και εσύ καβαλάς μια ηλιαχτίδα και πετάς. Αχχ! Καλοκαιράκι! Μπλέ, χρυσό. Τι εικόνες!
έχεις γεννηθεί καλοκαίρι? αν ναι θα καταλάβεις...
Είμαι καταδικασμένη, εξαρτημένη από τον ήλιο...
Γεννήθηκα κατακαλόκαιρο, καταμεσήμερο...
Δεν έχω καμία ελπίδα...
Συμφωνώ..!
αχ και εγώ παιδί του ήλιου..
μικρό κειμενάκι αλλά τόσο περιεκτικό. τι άλλο να θέλεις.. τι ελευθερία!! θέλω και εγώ! καλοκαίρι! δώσε μου λίγο!!
πολλά φιλιά
Είμαι κορίτσι του Μάη. Και στην καρδιά μου η αγάπη δε χωράει. Μάλλον το αντίθετο δε θα έπρεπε να ισχύει; Το Μάη έχουμε φουσκοδεντριές, σωστά;
Γι' αυτό εγώ που είμαι του Οκτωβρίου ονειρεύομαι Αγγλίες; Τώρα ξέρω: Now I Know! Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου