Η ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΑΘΙ

Ήρθε ο πόνος ο παλιός
Με βρήκε όπως πρώτα
Πόσο μικρή και αφελής!
Κλειδί δεν είχα αφήσει
Μα την πόρτα μου άνοιξε
Όπως μόνο ο πόνος ξέρει
Και ήρθε να με βρει
Και αν το δις εξαμαρτείν είναι πολύ
Το επ΄ άπειρον τι να ναι?
Πείσμα. Πόλεμος. Αντοχή.
Κανένας. Τίποτα δε θα μου το αλλάξει.
Και ας ρίχνω μόνη τη γροθιά στο μαχαίρι.
Ποτέ δε θα προσκυνήσω.
Ποτέ κι ας αφήσω την τελευταία πνοή
φωνάζοντας το ποτέ με όση δύναμη έχω.
Από τον πόνο έγινα δυνατή.
Μεγάλωσα, γιγαντώθηκα
Στα ίσα τον παλεύω.
Πιο δυνατή από τον πόνο
Πιο μεγάλη από το παράπονο.
Όλοι τώρα φοβούνται
Οι φταίχτες
Στα πόδια μου πέφτουν και παρακαλάν
Να τους λυπηθώ
Και η τιμωρία η πιο μεγάλη για αυτούς
Δεν είναι η οργή μου που τους καταπίνει
Είναι η ζωή που χαλάσανε.
Και που δεν τους λυπήθηκε και αυτούς
Ο πόνος που μου χάριζαν
Αλλά εγώ άντεξα
Και χίλιες φορές ξανά
Μέχρι να πεθάνω
Ποτέ θα φωνάζω
Και όλοι θα παρακαλάνε
Να τους λυπηθώ
Και η τιμωρία η πιο μεγάλη είναι αυτή
Πως τώρα πια
Μόνο τον οίκτο μου έχουν
Στο ένα χέρι κρατώ την καρδιά
Και στο άλλο το σπαθί
Εγώ ορίζω το σωστό
Εγώ λέω το δίκαιο
Και τώρα πια
Μόνο λύπηση μου έχει απομείνει
Φταίει η μεγαλόκαρδη φύση μου
Η γενναιοδωρία
Που υπάρχουν
Αλλά και τώρα
Ποτέ θα ακούσουν
Να βγαίνει από το στόμα μου
Γιατί ποτέ δεν προσκύνησα
Κανέναν επειδή έπρεπε
Μόνο όταν ήθελα
Και ήθελα μόνο από αγάπη
Και αυτό δε μου το επέβαλλε ποτέ ο πόνος
Γιατί στο ένα χέρι έχω την καρδιά
Μα στο άλλο το σπαθί.
Αγαπώ και ορίζω.

ΜΑΓΙΑΤΙΚΟ ΒΥΣΣΙΝΟ

Φτιάχναμε λικέρ βύσσινο…Τέτοια εποχή. Κανέλες και αρώματα στο σπίτι. Χρώματα και μυρωδιές. Και κάθε μέρα έκανα την ίδια ερώτηση:
«Μπορούμε να το δοκιμάσουμε τώρα?»
«Όχι ακόμα, βιάζεσαι! Θέλει το χρόνο του»
Και ξανά τα ίδια την άλλη μέρα. Μια προσμονή, τόσο βασανιστική, τόσο όμορφη… Κι ας άνοιγα κρυφά το βάζο… Το ήξερε αλλά δεν έλεγε τίποτα. Το βύσσινο. Κόκκινο σαν αίμα. Σαν καινούργια αρχή. Τώρα ψάχνω το λικέρ που δεν έχουμε φτιάξει. Κάπου στον κήπο του πατρικού μου. Αλλά όλα είναι αλλιώς. Βύσσινο και νεράντζι. Γλυκό και πικρό. Tα χρόνια που έφυγαν. Η αθωότητα που χάθηκε (?) Το λικέρ που δεν θα δοκιμάσω. Αυτό που θα φτιάχνω μια μέρα με τα δικά μου παιδιά. Τα χρόνια που έρχονται. Το βύσσινο που στάζει σαν αίμα στο μαχαίρι του χρόνου.

ΑΔΡΑΝΕΙΑ

Να κάνουμε
Κάτι
Να μου αρέσει
Η μέρα μου
Να κάνουμε κάτι
Να θυμάμαι
Κάτι
Ωραίο

Κάτι
Να κατασπαράζει
Τη νηνεμία
Να καταπίνει
Τη στασιμότητα
Να κατακρεουργεί
Την πραγματικότητα
Να καταργεί
Τα όρια

Να κάνουμε
Όνειρα
Σχέδια
Ταξίδια
Παιχνίδια
Έρωτα
Πόλεμο

Να έχω να γυρίζω
Πίσω
Σε κάτι
Αξέχαστο
Μοναδικό
Συγκλονιστικό
Ασυνήθιστο

Εκτός σχεδίου
Εκτός προγράμματος
Εκτός πλαισίου
Εκτός ανάγκης
Εκτός χρόνου

Χωρίς λογική
Χωρίς σκέψη
Χωρίς ανάσα

Κάτι
Να
Μη
Περιμένω
Τίποτα
Άλλο

ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΛΙΑ

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
Σε γνώρισα μια κρύα νύχτα
Σκοτεινή
Δεν ήξερα
(πως?)
Μαζί θα σβήναμε
Τη δίψα μας για αγάπη
(πώς να ξέρω?)
Μαζί από τότε
Σε δρόμους αταξίδευτους
(μαζί)
Δε σε περίμενα
Με έψαχνες, μου είπες
(που?)
Χαρά γεμίζουν τα μάτια
Λαχτάρα το στόμα
Πόνος
Μη φύγεις
(που να ξέρω?)
Φόβος
Στην καρδιά
(μη φύγεις!)
Φοβάμαι που είμαι εδώ
Και μαθαίνεις
Μου μαθαίνεις
Να δίνω
Μαθαίνεις
Να παίρνεις
Σκοτάδι, φώς
Αντέχεις
Κι εγώ μαζί
Γυρίζουμε γύρω
Από το γαϊτανάκι
Που υφαίνω
(υφαίνεις?)
Γιορτή
Και
Πόνος
Δε
Θέλω
Να
Πονάς
(πώς να το κάνω?)

6 PERSONS, 6 RESPONSES

Όταν η μαμά μου φωνάζει το όνομά μου ξέρω ότι κάτι θέλει
Όταν ο αδερφός μου φωνάζει το όνομά μου ξέρω ότι θέλει να μου πει τι έχει
Όταν ο μπαμπάς μου φωνάζει το όνομά μου ξέρω ότι θα τσακωθούμε
Όταν ο Ηλίας φωνάζει το όνομά μου με ψάχνει και του λείπω και θα με πάρει αγκαλιές. Και πριν ή μετά από αυτό θα τσακωθούμε
Όταν η Εύη φωνάζει το όνομά μου ξέρω ότι θα με κατσαδιάσει γιατί έχω εξαφανιστεί
Όταν η Μαριάν φωνάζει το όνομά μου ξέρω ότι θα με πειράξει επειδή πειράζω όλο τον κόσμο

ΟΤΑΝ ΔΕ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ...

Γύρισα
Γεμάτη εικόνες
Αρώματα
Μυρωδιές
Πρόσωπα
Το Παρίσι ήταν άλλο
Ήταν πιο μόνο
Ήταν πιο απόμακρο
Κι εγώ πιο αχάριστη
Ήμουν και δεν ήμουν
Εκεί
Γύρισα
Και τώρα
Θέλω να ξεκινήσω άλλο
Άλλο ταξίδι
Και τώρα
Είμαι και δεν είμαι
Εδώ
Παντού τα ίδια
Είμαι και δεν είμαι
Πουθενά τελικά
Πουθενά
Δε χωράω
Ίσως μια παραλία
Στην άλλη άκρη του κόσμου
Ίσως αυτή

Με περιμένει….