Δευτέρα 4 Ιουνίου 2007

ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ ΦΩΤΙΑ

Άχαρη μέρα, μουντή. Σα να έκλεψε κάποιος τον ενθουσιασμό. Σα να μην υπάρχει χαμόγελο. Το κατάπιε ο λύκος που δεν ήξερε τι κάνει. Για να με κάνει να ζω σε κάτι που δεν είναι αυτό που νόμιζα. Να περιμένω μια συγνώμη και να μη ξέρω από πού. Κάτι έχει χαθεί.
Ένα κομμάτι από το παζλ που κύλισε κάτω από τον καναπέ και δεν το βρήκε κανείς. Μια σοκολάτα που πέταξα στα σκουπίδια. Γιατί έληξε. Κάτι μου έχουν πάρει. Ληστές της προσμονής και των υποσχέσεων. Μισά. Περίεργα. Ακατάληπτα.
Ένα ποτάμι που κύλησε, έτρεξε, σταμάτησε στη φλόγα-πυρκαγιά, την έσβησε με ασημένιες λάμψεις οργής και πόνου. Με μελωμένες κουβέντες αναζήτησης. Χωρόχρονος που ταξιδεύει στο σύμπαν. Με το πλοίο φάντασμα. Που αγκυροβολεί στα λιμάνια της μνημολίθης..
Εναλλασσόμενη τάση. Επικίνδυνη ανάταση. Σωστό και λάθος αγκαλιασμένα, χορεύουν στο λυκόφως της αμφιβολίας. Χορό ερωτικό, κατάκτηση, πάθος, μοίρα. Ένα φτερό στον αέρα αιωρείται μαζί τους. Χορεύει και αυτό. Προσπαθεί με το χορό να πετάει. Αν σταματήσει θα πέσει. Αλλά αν κουραστεί θα αγανακτήσει.
Παγίδα. Παγίδα αδιόρατη. Όμορφο πέπλο μοναξιάς. Ιστός αράχνης από μολύβι και άμμο. Μια βουτιά στα μανιασμένα νερά όταν δύει ο ήλιος. Και να μη ξέρεις αν θα ανέβεις πάλι στην επιφάνεια. Επιφάνεια.. όχι διάφανη.
Το μπουμπούκι που αυτοπυρπολήθηκε όταν έμαθε πως όλο το χρόνο γεννιόταν για να το κόψει το ανίερο χέρι σε μια στιγμή. Ο κύκλος του παραλόγου. Τα άλογα όταν τρέχουν ξέρουν ότι θα σταματήσουν? Αν ήμουν άλογο θα έτρεχα για πάντα…Κόντρα στον άνεμο, με τη χαίτη να ανεμίζει στα λιβάδια που δεν έχουν φράχτες.

Και τα δάκρυα που θα κυλήσουν ένα ματωμένο πρωινό θα ποτίζουν τον τάφο από χώμα, που έχει σκαλίσει η μωβ πεταλούδα με τα δόντια της θυσίας. Και θα λένε όλοι πως στο τέλος το καλό έχει νικήσει. Και όλοι θα είναι χαρούμενοι. Και ψεύτικοι. Και αδιάφοροι. Και ψεύτες. Και λίγοι. Και άτολμοι. Και ψεύτες.

15 σχόλια:

Unknown είπε...

Καλημέρα μικρή μου :)
για άλλη μια φορά είσαι μέσα στο μυαλό μου!
Τι να πω!

Passionaria είπε...

@ ira: πάντως αν το μυαλό σου τώρα είναι σαν το δικό μου, μιλάμε για τρελά γλέντια! Σου μιλάω για όργια! Γιατί το δικό μου αυτή τη στιγμή είναι τελείως fucked up!

Unknown είπε...

Μπα μάλλον ήσουν στο μυαλό μου όταν έγραφες το κείμενο.
Το δικό μου το μθαλό περνάει κατάσταση ομήχλης...

Passionaria είπε...

auto ennow re koritsaki!
FUCKED UP sou lew!!
TELEIWS!
confused
abused
refused
re used...

Antoin... είπε...

Αν το έκανες επίτηδες
μπράβο Μαράκι..!
Δεν έβαλες ούτε ένα "μου" στο κείμενο.
Ρε... μπας κι εξελίσσεσαι σε συγγραφέα?

Passionaria είπε...

@ antoin
αυτό και διάφορα άλλα (που δε χτυπάνε άρα τα έκανα καλά!) έχουν γίνει on purpose.
Bravo Anton! όλα τα παρατηρείς! Με τρομάζεις... άντε να σου ξεφύγει εσένα τίποτα :)

Antoin... είπε...

Tα καλά σου είπα Μαράκι.
Υπάρχουν και ψεγαδάκια που θέλει λίγο καιρό (δεν ξέρω ακριβώς πόσο, ανάλογα τη μελέτη)για να μην μπαίνουν στα κείμενα.
Σιγά, σιγά...

Passionaria είπε...

Μάλιστα Κύριε...
:)

το αερικό είπε...

γιατί γλυκιά μου τόση πίεση? μήπως να επαναξετασθούν κάποια θέματα? φιλιά!

Antoin... είπε...

Aν με ξαναπείς "Κύριε" θα σου δαγκώσω τη μύτη.

Passionaria είπε...

@ sb
Πίεση? Που την είδες την πίεση καλό μου? έτσι είμαι. στην πίεση γεννήθηκα :)
τι να επανεξετάσω? όλη μου τη ζωή?
εγώ ζω και αναπνέω με την πίεση. αλλιώς παθαίνω υπόταση :))))
και μαραζώνω...

Passionaria είπε...

@ Antoin
Μάλιστα κύριε :)))

Unknown είπε...

όπως έχω πει τόσες και τόσες φορές... δικός σου άνθρωπος!!! χωρίς πίεση δεν νιώθεις ζωνταν΄΄ος!!!
Καλημέρες συννεφιασμένες

Passionaria είπε...

@ira
και εχεις και αλλου δικαιο.. μάλλον τρομάζω τον κόσμο...
ΦΙΛΙΑ

Unknown είπε...

xaxaxaxa sto eixa pei mikrh mou :P