Δευτέρα 21 Μαΐου 2007

Η ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΑΘΙ

Ήρθε ο πόνος ο παλιός
Με βρήκε όπως πρώτα
Πόσο μικρή και αφελής!
Κλειδί δεν είχα αφήσει
Μα την πόρτα μου άνοιξε
Όπως μόνο ο πόνος ξέρει
Και ήρθε να με βρει
Και αν το δις εξαμαρτείν είναι πολύ
Το επ΄ άπειρον τι να ναι?
Πείσμα. Πόλεμος. Αντοχή.
Κανένας. Τίποτα δε θα μου το αλλάξει.
Και ας ρίχνω μόνη τη γροθιά στο μαχαίρι.
Ποτέ δε θα προσκυνήσω.
Ποτέ κι ας αφήσω την τελευταία πνοή
φωνάζοντας το ποτέ με όση δύναμη έχω.
Από τον πόνο έγινα δυνατή.
Μεγάλωσα, γιγαντώθηκα
Στα ίσα τον παλεύω.
Πιο δυνατή από τον πόνο
Πιο μεγάλη από το παράπονο.
Όλοι τώρα φοβούνται
Οι φταίχτες
Στα πόδια μου πέφτουν και παρακαλάν
Να τους λυπηθώ
Και η τιμωρία η πιο μεγάλη για αυτούς
Δεν είναι η οργή μου που τους καταπίνει
Είναι η ζωή που χαλάσανε.
Και που δεν τους λυπήθηκε και αυτούς
Ο πόνος που μου χάριζαν
Αλλά εγώ άντεξα
Και χίλιες φορές ξανά
Μέχρι να πεθάνω
Ποτέ θα φωνάζω
Και όλοι θα παρακαλάνε
Να τους λυπηθώ
Και η τιμωρία η πιο μεγάλη είναι αυτή
Πως τώρα πια
Μόνο τον οίκτο μου έχουν
Στο ένα χέρι κρατώ την καρδιά
Και στο άλλο το σπαθί
Εγώ ορίζω το σωστό
Εγώ λέω το δίκαιο
Και τώρα πια
Μόνο λύπηση μου έχει απομείνει
Φταίει η μεγαλόκαρδη φύση μου
Η γενναιοδωρία
Που υπάρχουν
Αλλά και τώρα
Ποτέ θα ακούσουν
Να βγαίνει από το στόμα μου
Γιατί ποτέ δεν προσκύνησα
Κανέναν επειδή έπρεπε
Μόνο όταν ήθελα
Και ήθελα μόνο από αγάπη
Και αυτό δε μου το επέβαλλε ποτέ ο πόνος
Γιατί στο ένα χέρι έχω την καρδιά
Μα στο άλλο το σπαθί.
Αγαπώ και ορίζω.

7 σχόλια:

Antoin... είπε...

Μπράβο Μαράκι..!

Καλησπέρα..!

Passionaria είπε...

:)))
ευχαριστώ!

Unknown είπε...

Καλημέρα μικρή, τι είναι αυτό που έγραψες πάλι; Βέβαια έχω μια αντίρηση...: αγαπώ και ορίζω! όταν αγαπώ δεν ορίζω!

Ηρα

Passionaria είπε...

@Ήρα
λοιπόν, εχω να σου πω ότι... δε φτάνει που εξαφανίστηκες από όλα τα blogs παφκοσμίως, με το που επανέχεσαι με τη λες? Ε? ΕΕΕΕ?
Ποιητική αδεία λέω ό,τι θέλω. Το ορίζω έχει να κάνει πιο πολύ ότι ορίζω τι είναι σωστό και δικαίο. Επίσης, ορίζω τι - ποιον επιλέγω να αγαπώ... και πολλά άλλα που έχουν να κάνουν με προσωπικά βιώματα. Πάντως δεν είναι γκομενικό το κείμενο....
Επίσης, έχω να σου πω ότι αν δεν είχε και το ορίζω το κείμενο δε θα ήταν δικό μου, και θα με βρίζατε πάλι ότι είμαι γλυκανάλατη, και ότι δεν είμαι εγώ, κτλπ.... ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕ ΣΑΣ ΠΙΑΝΩ!
και ένα τελευταίο..
ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕΣ!!!
Φιλιά στα μούτρα!

Antoin... είπε...

Ποιητική αδεία?

Ποίημα είναι?

Passionaria είπε...

Πάντως πεζό δεν είναι...

anthrakoryxos είπε...

Έτσι είναι ο πόνος.
Σε ξετρυπώνει στο τέλος. Δεν υπάρχει κρυψώνα. Και συνήθως μέσα μας τον κουβαλάμε και τον τρέφουμε με αγάπη!
Υπάρχει και αυτός ο πόνος:
ΠΕΡΑΣΤΕ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ BLOGS ΚΑΙ ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΧΟΛΙΟ:
Σχετικά με την κινητοποίηση της Παρασκευής για την Αμαλία, σας ενημερώνουμε ότι:
Α. Την Παρασκευή 1η Ιουνίου όλοι οι Bloggers θα ανεβάσουμε ένα post με τον κοινό τίτλο "Για την Αμαλία"
Β. Το τελικό κείμενο που θα αποσταλεί με e mail σε υπουργεία, αρμόδιους φορείς κλπ, έχει αναρτηθεί κι όποιος θέλει μπορεί να το αντιγράψει και να το δημοσιεύσει, (όχι πριν την Παρασκευή). Επίσης θα βρείτε λίστες με links, μεταφρασμένα κείμενα και δελτία τύπου.
γ) Έχει ανοίξει ένα προσωρινό blog για την τελική φάση του συντονισμού της όλης προσπάθειας με τίτλο "Για την Αμαλία-http://giatinamalia-blog.blogspot.com"
Όσοι θέλετε μπορείτε να συνεισφέρετε ώστε να δικαιωθεί κάποτε ο αγώνας της Αμαλίας, μπορείτε να ενημερωθείτε από κει για όλες τις λεπτομέρειες της συλλογικής αυτής δράσης. Δηλώστε συμμετοχή για να γίνετε contributors και ενημερώστε όσους μπορείτε
Σας ευχαριστούμε