Παρασκευή 30 Μαρτίου 2007

ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΝΗΜΗΣ

Σιωπής τιμωρία
Πάνω σε αφρισμένο στόμα
Επίμονα κοίταζε
Το ρολόι της σκέψης
Που σταμάτησε
Όχι για να ξεκουραστεί
αλλά για να ξεχάσει
Εις μάτην!

3 σχόλια:

Antoin... είπε...

Καλησπέρα ή καληνύχτα?
Λεπτομέρειες...

Tip of the day:
Πήρες φόρα κι ανεβάζεις πράμα.
Κάνε λίγο κράτει
να χωνεύουμε τα προηγούμενα.
Το Blog σου εδώ είναι.
Κι εμείς εδώ είμαστε.

Πως σλεν?
Λεν μι λεν
Πως σλεν..?
Λεν μι λεν σι λεν..!

Ανώνυμος είπε...

Μαρία μη χωλαίνεις
κάψε τις δικές μου παρωπίδες
και βγες μπροστάρισα στη φλόγα σου
να δεις που θα’ρθω σαν πρόβατο κοντά σου
τι passionaria;

σαν να βλέπω το χαμόγελό σου,
σαν άτι πριν την όρμη του στη μάχη,
σαλεύει λίγο πίσω, λυγά τα μπροστινά τα πόδια
κι αφήνει στο κενό να προσκυνήσουν οι οχτροί,
αμαχητί

Έχω χαρά, με σποραδική την χαρμολύπη,
Όταν γυρνώ να την δω, να πάλι η εμμονή του χ:
Χρειάζομαι χρόνια χειμώνες χωρίς χέρια
Χαρές χυμένες, χέρσο χωράφι
Χάμω χορταστική χυλόπιτα
για πες χ......;, για πες χ......;,
υ.γ. Μαρία προσπάθησε να την αποφύγεις……
ελισάβετ

Passionaria είπε...

Καλημέρες!
Έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου στην κλωνοποίηση γιατί αλλιώς δε θα τη βγάλω καθαρή… Σε περίπτωση που θέλετε να με επισκεφτείτε στο νοσοκομείο μετά την κατάρρευση από υπερκόπωση θέλω τουλουμπάκια, σοκολάτες, και προφιτερόλ…
Λοιπόν:
@ antoin: τι να κάνω καλό μου παιδί? Αφού μου βγαίνει! Ορίστε με μάτιασες και δεν πρόλαβα ούτε γεια να πω όλες αυτές τις μέρες…
@ ελισάβετ: και ξανά προς τη δόξα τραβά καλή μου… χρειάζομαι και εγώ καμιά κρισούλα που και που. Αχ… άτιμο πράγμα η οικογένεια… τέλος πάντων..
Πολλά φιλιά!
Ps. Έχω τελειώσει την ιστορία μου! Είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό!