Το διαφορετικό. Αυτό ήθελα να ζήσω.
Και ο κήπος που μου δόθηκε ήταν γεμάτος άνθη.
Όμως ποτέ δεν έφθανε. Ποτέ αρκετό τίποτα.
Η δίψα δεν έσβηνε.
Και η αγωνία πάντα βασανιστικά παρούσα.
Το ανικανοποίητο πάντα με περίμενε.
Και όλα ήταν μάταια. Και λίγα.
Έγινα κυνική.
Εγώ η φιλεύσπλαχνη, η γεμάτη κατανόηση.
Γιατί το άλλο έτσι σε κάνει.
Όχι από απληστία.
Κυνήγι του εαυτού μου.
Η τιμωρία του.
Που πότε δεν έδινα μπράβο.
Πάντα.
Υπήρχε πιο πολύ, πιο πολύ.
Πάντα.
Υπάρχει κι άλλο.
Τετάρτη 21 Μαρτίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Για πρώτη φορά νιώθω ότι μπερδεύτικα...θα το ξαναδιαβάσω και πάλι αργότερα...ίσως κάποια άλλη στιγμή να το δω καθαρά....
τα πράγματα είναι απλά.. μάλοον εγώ τα μπερδεύω. ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟ... αυτό είναι το θέμα...
υπάρχει
συνέχεια
μέσα μου
Γιατί τόσο πολύ παιδάκι; Ανικανοποίητο ως προς εσένα ή προς όλα; ...
Δημοσίευση σχολίου