ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ

Το διαφορετικό. Αυτό ήθελα να ζήσω.
Και ο κήπος που μου δόθηκε ήταν γεμάτος άνθη.
Όμως ποτέ δεν έφθανε. Ποτέ αρκετό τίποτα.
Η δίψα δεν έσβηνε.
Και η αγωνία πάντα βασανιστικά παρούσα.
Το ανικανοποίητο πάντα με περίμενε.
Και όλα ήταν μάταια. Και λίγα.
Έγινα κυνική.
Εγώ η φιλεύσπλαχνη, η γεμάτη κατανόηση.
Γιατί το άλλο έτσι σε κάνει.
Όχι από απληστία.
Κυνήγι του εαυτού μου.
Η τιμωρία του.
Που πότε δεν έδινα μπράβο.
Πάντα.
Υπήρχε πιο πολύ, πιο πολύ.
Πάντα.
Υπάρχει κι άλλο.