ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Έσβησε το φως.
Έγειρε και εξάπλωσε.
Ύπνος βαθύς τη βρήκε.
Ο ύπνος ο αξύπνητος.
Λησμονιά σκέπασε τη χώρα.
Λουλούδια δέντρα, όλα ξεχάστηκαν.
Εποχές, καλοκαίρια, άνοιξες, σβήστηκαν.
Ωραία κοιμωμένη.
Πάντα αμίλητη, θλιμμένη.
Πνοή ανέμου, φιλί ζεστό.
Να την ξυπνήσει.
Προσμένει. Καρτερά.
Ένα άγγιγμα στη ψυχή. Λυτρωτικό.
Να ‘ρθουν να τη βρουν όλα τα χαμόγελα.
Και τα αναφιλητά.
Μα σαν ξυπνήσει, πάλι αυτήν την προσμονή αναζητά.
Η ψυχή του ανθρώπου.
Αχόρταγη και ακόρεστη.
Πάντα το νέο, το άλλο αποζητά.
Βάσανο Σίσυφου. Αιώνιος τροχός.
Μα και ζωή ταξιδεμένη.