ΤΟ ΓΛΕΝΤΙ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Στην πολιτεία των νεκρών ποτέ δε ξημερώνει
Και οι πόθοι και τα όνειρα βρίσκουνε ύπνου δρόμο
Και οι νεκροί χορεύουνε γυμνοί όλο το βράδυ
Στήνουνε γλέντι με φωτιές και καίνε τα κρεβάτια
Κρεβάτια δεν τους πρέπουνε να σβήσουνε τον πόθο
Αρρώστια που μοιράζονται όλοι στην Πολιτεία
Ακροβατούν στο θάνατο, τον έρωτα γητεύουν
Και ζωντανεύουν οι νεκροί γυμνοί όλο το βράδυ
Γιατί οι άλλοι, οι ζωντανοί, τους πήραν τα κρεβάτια
Και δώσαν για αντάλλαγμα τα σκοτεινά όνειρά τους
Στήνουνε γλέντι οι νεκροί και οι ζωντανοί ζηλεύουν
Γιατί αυτοί τα όνειρα με μιας όλα τα πνίγουν
Το αίμα τρέχει άφθονο μέσα στο γλέντι τούτο
Το αίμα και ο έρωτας για πάντα αγκαλιασμένα
Και οι ζωντανοί γυρεύουνε στο γλέντι να ριχτούνε
Μα ειν΄ το γλέντι των νεκρών και τούτο τους τρομάζει
Να πιούνε αίμα καθαρό από ανθρώπου σάρκα
Να πιούνε να μεθύσουνε και να ξεχάσουν πάντα
Όρια, κανόνες, φυλακές, ντροπές και δυστυχία
Γιατί μέσα στο γλέντι αυτό θέση η ντροπή δεν έχει
Κανόνες δεν υπάρχουνε, ούτε ανθρώπων νόμοι
Μόνο ανείπωτη ηδονή, που όρια δε γνωρίζει
Χαρά που δεν ορίζεται από ηθική ανθρώπου
Σάρκα και σπέρμα μπλέκονται αντάμα με το αίμα
Και οι νεκροί δε νοιάζονται καθόλου ποιος τους κρίνει
Και οι ζωντανοί που κρίνουνε εκεί θέλουν να πάνε
Γιατί γνωρίζουνε καλά πως τούτη η ακολασία
Στα όνειρά τους πάντα ζει που έχουνε σκοτώσει