Η συνάντηση αυτή ήταν τυχαία.
Το βλέμμα ακινητοποιήθηκε από την στιγμιαία λάμψη.
Και να! Στεκόταν τώρα εκεί απέναντι από τον καθρέφτη.
Πολλές φορές είχε αναζητήσει το είδωλό της.
Όμως τώρα την είχε αναζητήσει αυτό.
Η ματαιοδοξία έγινε πραγματικότητα.
Και οι όροι αντιστράφηκαν.
Το είδωλο την έκρινε και για πρώτη φορά.
Η αγωνία της κρίσης ήταν εχθρός και όχι εργαλείο.
Και το είδωλο τη ρώτησε
“Tο βρήκες αυτό που ψάχνεις?
Έδωσες τώρα τέλος στην αγωνία σου?”
Κι εκείνη αποκρίθηκε γεμάτη ειρωνεία, όπως πάντα:
Γι’ αυτό δεν είσαι παρά ένα ανόητο είδωλο,
κι όχι σάρκα και οστά όπως εγώ!
Πως είναι δυνατόν με μιαν απάντηση κανείς να σβήσει
όλες τις αγωνίες και τους πόνους και τις ερωτήσεις?
Κούφιο, άδειο είδωλο ζεις μοναχά σε μια διάσταση
Ζεις μόνον όταν στέκομαι εγώ μπροστά σου.
Μάθε λοιπόν πως είσαι μόνο
ένα μικρό κομμάτι της ύπαρξής μου
Και όλη μου η ζωή έχει πολλά, πέρα από εσένα
Σου δίνω πάλι τη θέση που σου πρέπει.
Την πιο μικρή.
Το βλέμμα ακινητοποιήθηκε από την στιγμιαία λάμψη.
Και να! Στεκόταν τώρα εκεί απέναντι από τον καθρέφτη.
Πολλές φορές είχε αναζητήσει το είδωλό της.
Όμως τώρα την είχε αναζητήσει αυτό.
Η ματαιοδοξία έγινε πραγματικότητα.
Και οι όροι αντιστράφηκαν.
Το είδωλο την έκρινε και για πρώτη φορά.
Η αγωνία της κρίσης ήταν εχθρός και όχι εργαλείο.
Και το είδωλο τη ρώτησε
“Tο βρήκες αυτό που ψάχνεις?
Έδωσες τώρα τέλος στην αγωνία σου?”
Κι εκείνη αποκρίθηκε γεμάτη ειρωνεία, όπως πάντα:
Γι’ αυτό δεν είσαι παρά ένα ανόητο είδωλο,
κι όχι σάρκα και οστά όπως εγώ!
Πως είναι δυνατόν με μιαν απάντηση κανείς να σβήσει
όλες τις αγωνίες και τους πόνους και τις ερωτήσεις?
Κούφιο, άδειο είδωλο ζεις μοναχά σε μια διάσταση
Ζεις μόνον όταν στέκομαι εγώ μπροστά σου.
Μάθε λοιπόν πως είσαι μόνο
ένα μικρό κομμάτι της ύπαρξής μου
Και όλη μου η ζωή έχει πολλά, πέρα από εσένα
Σου δίνω πάλι τη θέση που σου πρέπει.
Την πιο μικρή.
5 σχόλια:
Καλημέρα κουκλίτσα μου :)
επιτέλους σε ξαναδιαβάζω! και μ'αρέσει πολύ αυτό που διαβάζω. Μου χεις λείψει και το ξέρεις!
Φιλια στη μουσούδα σου
Και εσύ μου χεςι λέιψει και το ξέρεις! :))
Η τελευταία ανησυχία πριν την επίσημη εμφάνιση στην παραλία.
Οι λίγες μέχρι τώρα εξορμήσεις σε Βουλιαγμένη και Βάρκιζα ανάμεσα στους μετανάστες ήταν ο πρόλογος για τη μάχη του καθρέφτη.
Η Πάρος όμως και η Σαντορίνη δε συγχωρούν μπούτια, ραγάδες και σωσίβια.
Το έχω ξαναπεί...
Μια φορά που ξεπεταρούδια στην παραλία ήμασταν ξάπλα δίπλα στην οικογένεια των βαρελιών που αντί να κολυμπούν δολοφονούσαν τους κεφτέδες και τα σάντουϊτς με βούτυρο και hum, η μαμά Βαρέλω μας κοίταζε με οίκτο σα να είμασταν παιδιά της Μπιάφρας.
Η μαμά Βαρέλω είχε σαφή επίγνωση της θέσης της.
Μένει σε μας να ξεφορτωθούμε τις επιφάσεις και με αληθινή και πειστική προσπάθεια να καταλάβουμε το δικό μας ουσιαστικό χώρο.
Καλές διακοπές Μαράκι..!
Συμφωνώ με τον Antoin! Με τον καθρέπτη έχουμε όλοι μια σαδομαζοχιστική σχέση, ειδικά όσο πλησιάζει ο καιρός να βγάλουμε την περιβολή μας και να μείνουμε με απελπιστικά λίγα. Εγώ διατηρώ μια ψευδαίσθηση αλλά ο ρημάδης είναι εκεί και μου δείχνει "Επ!Τι είναι αυτό εκεί; Κυτταρίτιδα ή μου φαίνεται;"
καλημέρες!
καταρχήν να σας πω ότι δεν ήθελα να θίξω το θέμα της κυτταρίτιδας... πιο πολύ το κείμενο ήταν για το πόσο μπορούμε να ξεγελάμε τον εαυτό μας.. σε διάφορες εκφάνσεις. συμφωνώ το κεφάλαιο εμφάνιση είναι τεράστιο, και θα έλεγα ψέματα αν υποστήριζα ότι δε με απασχολεί, πολύ. είμαι πολύ ματαιόδοξη, σε σημείο που κάποιες φορές νομίζω ότι γίνομαι επιφανειακή. αυτήν την επιφάνεια αποπειράται να σκάψει το κείμενο. ποιο πολύ ένα "χώσιμο" στον εαυτό μου είναι...
φιλάκια παίδες!
Δημοσίευση σχολίου