Κάτι έχω πάθει σήμερα...
Κορμιά ενωμένα, κορμιά διψασμένα. Για άνοιξη και φως.
Στον πόθο αντίκρυ δεν έχω αντίσταση.
Και δε με νοιάζει. Δε θέλω να ξέρω γιατί και πως.
Ξυπνάει το κορμί. Με λίγο φως και 2 φιλιά.
Αίσθηση, παραίσθηση, οφθαλμαπάτη, αναφιλητά.
Μυρίζει ωραία απόψε ο ουρανός.
Διψασμένη μα γεννημένη πάλι μέσα στο φως.
Τετάρτη 7 Μαρτίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Εχει μπει η άνοιξη ή είναι ιδέα μου;
Ηρα
Με μαθηματική ακρίβεια πάμε προς την καταστροφή... με χαμόγελα... :)
Μ'αρέσει η καταστροφή....σε κάνει να νιώθεις ζωντανος, σου θυμίζει γιατί αξίζει να ζεις...
καλημέρα είπαμε;
Καλημέρα με χαμογελα ηλιοκαμένα :)
Δημοσίευση σχολίου