Είναι οι μέρες φωτεινές.
Και τίποτα δε θέλω.
Πώς να φανώ αχάριστη
Με ήλιο που σε καίει
Μόνο ζέστη
Και είμαι ευτυχισμένη
Η γάτα που έχω στην καρδιά γουργουρίζει
Και τίποτα δε θέλω.
Ξυπνάω λουσμένη από το φως.
Αχόρταγα, όλες τις σταγόνες, όλες, θα μαζέψω.
Όλες τις σταγόνες του ήλιου.
Και τίποτα άλλο δε θέλω.
Μόνο φως.
Το ξέρω, έρχεται η εποχή μου.
Τετάρτη 7 Μαρτίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Αχ αυτός ό ήλιος!
Μέσα στο μυαλό μου είσαι, έγραψες με τον καλύτερο τρόπο ότι νιώθω! Να' σαι καλά :)
Ηρα
Ψύχωση?
Έρωτας?
Απλά ήλιος...
Δημοσίευση σχολίου